ความน่าเชื่อถือของเนื้อหาที่เขียน

                เป็นความจริงที่ว่าผู้ที่เขียนชีวประวัติของพระเยซูนั้นทุกคนต่างเลื่อมใสและศรัทธาในพระองค์  เป็นไปได้ไหมที่ผู้เขียนเหล่านี้จะมีอคติในการเขียน  เขียนแต่สิ่งที่ดี  สิ่งที่ทำให้พระเยซูดูสมบูรณ์แบบเกินความเป็นจริง  ไม่มีความเป็นกลาง ไม่เขียนอย่างตรงไปตรงมา?  ไม่ใช่เรื่องยากเย็นอะไรเลยในการที่เราจะตอบคำถามนี้  เพราะถ้าเราดูบั้นปลายชีวิตของผู้เขียนแต่ละคน  เราจะพบว่าคนเหล่านี้ไม่ได้รับประโยชน์ใดๆในการเขียนเลยนอกจากคำวิพากษ์วิจารย์ การถูกข่มเหง รังเกียจ  สุดท้ายก็ต้องตายอย่างทรมาน  คงไม่มีสาเหตุที่จะทำให้ผู้เขียนยืนยันและยืนหยัดต่องานเขียนของตนถ้าสิ่งที่เขาเขียนไม่เป็นความจริง  คงไม่มีนักเขียนคนใดยอมตายเพื่องานเขียนที่ตนเองแต่งแต้มสีสรรค์หรือกุเรื่องขึ้นมา  ดังนั้นเราจึงสามารถบอกได้ว่าผู้เขียนเรื่องราวของพระเยซูนั้นแต่ละคนเขียนอย่างตรงไปตรงมา  ไม่มีอคติใดๆเลย  ไม่มีเหตุผลใดๆที่พวกเขาจะบิดเบือน  เพราะผลของงานแห่งน้ำมือของเขาก็คือความตายอย่างทุกข์ทรมาน

                ถ้าหากผู้เขียนเหล่านี้มีอคติในการบันทึกเรื่องราวจริงๆ  ก็คงจะบันทึกเรื่องราวต่างๆแง่บวกเพียงอย่างเดียวเท่านั้น  แต่ในความเป็นจริงกลับไม่เป็นเช่นนั้น  ตัวอย่างเช่นในมาระโก  6:5  ที่บอกว่าพระเยซูกระทำหมายสำคัญที่เมืองนาซาเร็ธได้น้อย  เพราะคนเหล่านั้นไม่มีความเชื่อ  นี่ก็เป็นการแสดงถึงอำนาจอันจำกัดของพระเยซู  หรือในมาระโก  13:32  ที่พระเยซูบอกว่าพระองค์ไม่รู้วันเวลาที่พระองค์จะเสด็จกลับมาอีก  นี่ก็เป็นการแสดงให้เห็นว่าพระเยซูมีความจำกัดในด้านการรอบรู้ทุกอย่าง  ซึ่งสิ่งต่างๆเหล่านี้ทำให้เปาโลต้องมาอธิบายอีกทีใน ฟิลิปปี  2:5-8  ว่าพระเจ้าในสภาพของพระเยซูทรงยอมจำกัดความเป็นพระเจ้าของพระองค์เอง  ซึ่งถ้าผู้เขียนมีอคติจริง  ต้องการบันทึกแต่สิ่งที่ดีจริง  คงข้ามประเด็นต่างๆเหล่านี้เพื่อเลี่ยงปัญหาที่อาจจะเกิดขึ้นได้ในอนาคต  หรือที่บนกางเขนในมาระโก  15:34 ได้ลบันทึกว่า พระเยซูทรงร้องว่า  “พระเจ้าของข้าพระองค์  พระเจ้าของข้าพระองค์  ไฉนทรงทอดทิ้งข้าพระองค์เสีย” ถ้าผู้เขียนสร้างเรื่องนี้ขึ้นมาเองก็คงจะดีไม่น้อยถ้าหากข้ามประโยคนี้ไป  เพราะมันอาจจะสร้างให้เกิดปัญหาต่างๆตามมาได้

เรียบเรียงโดย พายุแห่งความเปรมปรีดิ์

Back 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 Next