2.3 การงาน

"17 ข้าพเจ้าจึงเกลียดชีวิต เพราะว่าการงานที่เขาทำกันภายใต้ ดวงอาทิตย์ก่อความสลดใจให้แก่ข้าพเจ้า เพราะสารพัดก็อนิจจังคือกินลมกินแล้ง
18 ข้าพเจ้าเกลียดการงานทั้งสิ้นของข้าพเจ้า ซึ่งข้าพเจ้าตรากตรำอยู่ภายใต้ดวงอาทิตย์ เพราะข้าพเจ้าจำต้องละการนั้นไว้ให้ แก่คนที่มาภายหลังข้าพเจ้า" (ปัญญาจารย์ 2:17-18)

ความรู้สึกที่พระองค์มีต่อวัฎจักรการทำงานที่ไม่มีวันจบสิ้นนี้  เป็นความรู้สึกที่เราทุกคนคงจะคุ้นเคยดี  แม่ที่มีลูกเล็ก ๆ อาจจะต้องใช้เวลาเกือบครึ่งวันในการซักเสื้อผ้า  แต่กลับเห็นลูกน้อยจอมซนละเลงอาหารบนเสื้อผ้าที่สวมอยู่ หรือวิ่งตกลงไปเปื้อนโคลน "โดยไม่ได้ตั้งใจ"  หรือ นักธุรกิจอาจจะใช้เวลาทั้งวัน หรือตลอดสัปดาห์ เพื่อเตรียมข้อเสนอใหม่  แต่กลับถูกหัวหน้าปฏิเสธ  หรือ ชายคนหนึ่งใช้เวลาทั้งวันในการล้าง และขัดรถ  แต่กลับถูกชนจนกันชนบุบในวันนั้นเอง

ซาโลมอนประสบความสำเร็จในเรื่องใดบ้าง ?

ในหนังสือพงศ์กษัตริย์ บทที่ 1-11  ได้บรรยายถึงความสำเร็จมากมายที่ซาโลมอนทรงได้รับ 

พระองค์ได้ชื่อว่าเป็นกษัตริย์ที่มั่งคั่ง (พงศ์กษัตริย์ 4:22-28; 10:14-29)  
แผ่นดินที่พระองค์ทรงปกครองนั้น เริ่มต้นตั้งแต่แม่น้ำยูเฟรติส ไปจนถึงพรมแดนอียิปต์ (พงศ์กษัตริย์ 4:21) 
ชื่อเสียงของพระองค์ในฐานะนักประพันธ์และนักปราชญ์นั้น เลื่องลือไปนานาประเทศ (พงศ์กษัตริย์ 4:32-33) 
พระองค์ทรงสร้างพระนิเวศที่สง่างามถวายแด่พระเจ้า (พงศ์กษัตริย์ 6:1-38)  และพระราชวังของพระองค์นั้น ถือได้ว่าเป็นผลงานแห่งความงามชิ้นเอก (พงศ์กษัตริย์ 7:1-12) 

แต่เมื่อพระองค์ทรงมองดูผลงานของพระองค์เอง และของคนอื่น ๆ  พระองค์กลับกล่าวว่า

"22 เพราะว่าเขาได้อะไรจากบรรดางานตรากตรำ และคร่ำเครียดที่เขาต้องทำภายใต้ดวงอาทิตย์เล่า
23 ด้วยว่าปีเดือนของเขามีแต่ความเจ็บปวด และกิจธุระของเขาก่อความสลดใจ ถึงกลางคืนจิตใจของเขาก็ไม่หยุดพักสงบ นี่ก็อนิจจังด้วย" (ปัญญาจารย์ 2:22-23)

เมื่อไรที่เราถูกครอบงำมากเกินไปจากสิ่งที่เราครอบครองอยู่ ?

มีคนมากมายที่อยากจะร่ำรวยแม้เพียงเสี้ยวหนึ่งของซาโลมอน  และนี่เป็นสาเหตุหนึ่งที่ทำให้ลอตเตอรี่และสลากกินแบ่งได้รับความนิยมอย่างมาก  ด้วยความหวังที่จะเป็นหนึ่งในล้านคนที่ถูกรางวัลที่หนึ่ง  ผู้คนมากมายที่เล่นเกมโชว์ทางโทรทัศน์  ต่างส่งเสียงร้องและแสดงกิริยาที่ไม่น่าดูออกมา เพื่อแข่งขันชิงเงินหรือรางวัลจากทางรายการ  แต่ซาโลมอนทรงย้ำเตือนเราว่า

"คนรักเงินย่อมไม่อิ่มเงิน และคนรักสมบัติไม่รู้จักอิ่มกำไร นี่ก็อนิจจังด้วย" (ปัญญาจารย์ 5:10)

เราควรมีทัศนคติอย่างไรต่อสิ่งที่เรามีอยู่ ?

ซาโลมอนตรัสว่า

"อนึ่ง ทุกๆคนที่พระเจ้าประทานทรัพย์สมบัติให้ ก็ได้ทรงโปรดให้รับประทานของเหล่านั้น ได้รับส่วนของตน และยินดีปรีดาในการงานของตนได้ นี่แหละเป็นของประทานจากพระเจ้า" (ปัญญาจารย์ 5:19)

คนที่มีความปรารถนาอยู่ตลอดเวลาในสิ่งที่ตัวเองไม่มี  เป็นคนที่ไม่เคยพบกับความอิ่มใจ  ซาโลมอนยังทรงทราบอีกว่า  ความอิ่มใจจะไม่อยู่กับคนที่มองดูสิ่งที่ตัวเองมีอยู่ในมือด้วยจิตใจที่ว่างเปล่า

กุญแจสำคัญที่จะนำไปสู่ความอิ่มใจ  ก็คือ  ความพึงพอใจในสิ่งที่พระเจ้าทรงประทานให้อย่างเพียงพอตามความจำเป็นของเรา

"11 ข้าพเจ้าไม่ได้บ่นถึงเรื่องความขัดสน เพราะข้าพเจ้าจะมีฐานะอย่างไรก็ตาม ข้าพเจ้าก็เรียนรู้แล้วที่จะพอใจอยู่อย่างนั้น
12 ข้าพเจ้ารู้จักที่จะเผชิญกับความตกต่ำ และรู้จักที่จะเผชิญกับความอุดมสมบูรณ์ ไม่ว่าในกรณีใดๆ ข้าพเจ้ารู้จักเคล็ดลับที่จะเผชิญกับความอิ่มท้องและความอดอยาก ความสมบูรณ์พูนสุข และความขัดสน
13 ข้าพเจ้าผจญทุกสิ่งได้ โดยพระองค์ผู้ทรงเสริมกำลังข้าพเจ้า" (ฟิลิปปี 4:11-13)
"และพระเจ้าของข้าพเจ้าจะประทานสิ่งสารพัดที่พวกท่านขาดอยู่นั้น จากทรัพย์อันรุ่งเรืองของพระองค์ในพระเยซูคริสต์" (ฟิลิปปี 4:11-13)

เหตุใดการพยายามไขว่คว้าเพื่อให้ไปถึงจุดสูงสุดของชีวิตจึงเป็นสิ่งที่ไร้ประโยชน์ ?

ผู้คนมากมายทุ่มเทชีวิตในการปีนป่ายขึ้นสุ่บันไดแห่งความสำเร็จ  แต่ซาโลมอนทรงชี้ให้เราเห็นว่า  ผู้ที่ขึ้นไปถึงจุดสูงสุด จะไม่สามารถยืนอยู่ที่ตรงนั้นได้ตลอดไป  เขาจะถูกลืม เมื่อมีคนอื่นเข้ามาแทนที่ (ปัญญาจารย์ 4:13-16)  เกียรติยศ ชื่อเสียง และอำนาจ เป็นสิ่งที่อยู่ไม่นาน และไม่สามารถตอบสนองความต้องการในจิตใจมนุษย์ได้  นอกจากนี้  พระองค์ยังทรงทราบบางสิ่งที่พวกเราทั้งหลายควรจะรู้ด้วย  นั่นก็คือ  อำนาจและชื่อเสียงไม่ได้เป็นของผู้ที่สมควรได้รับที่สุดเท่านั้น

5 มีสิ่งสามานย์ที่ข้าเห็นภายใต้ดวงอาทิตย์ ประหนึ่งว่าเป็นความผิดซึ่งมาจากผู้มีอำนาจ
6 คือคนเขลาถูกแต่งตั้งไว้ในตำแหน่งสูงใหญ่ และคนมั่งคั่งรับตำแหน่งต่ำต้อย
7 ข้าพเจ้าเห็นทาสขี่ม้า และเจ้านายเดินที่พื้นแผ่นดินอย่างทาส (ปัญญาจารย์ 10:5-71)

ถ้าเช่นนั้นเราจะทำงานไปเพื่ออะไรกัน ?

ซาโลมอนทรงบอกให้รู้ว่า การงานเป็นสิ่งที่ดี  ถ้าหากคุณไม่ให้ความสำคัญกับมันมากจนเกินไป  พระองค์ทรงย้ำเตือนเราเกี่ยวกับมุมมองของพระเจ้าในเรื่องการงานและเป้าหมายที่แท้จริงของชีวิตว่า

"สำหรับมนุษย์นั้นไม่มีอะไรดีไปกว่ากิน และดื่ม กับหาความชื่นบานในการงานของเขา นี่แหละข้าพเจ้าเห็นว่าเป็นมาจากพระหัตถ์ของพระเจ้า" (ปัญญาจารย์ 2:24)

ดังนั้นจึงเป็นการสมควรอย่างยิ่งที่จะกล่าวต่อไปอีกว่า

 "ด้วยถ้าไม่อาศัยพระองค์แล้วใครจะกินได้เล่า หรือใครจะมีความชื่นบานได้" (ปัญญาจารย์ 2:25)

อันเป็นการอ้างถึงสิ่งที่ได้กล่าวไปแล้วในตอนต้นของหนังสือปัญญาจารย์เกี่ยวกับความต้องการพระเจ้า  หากเราต้องการพบกับความพึงพอใจในชีวิต

หากว่าเราลำดับความสำคัญในชีวิตของเราไม่ดี  ผลเสียจะเกิดขึ้นกับตัวเราเอง  การพยายามที่จะแสวงหาความพึงพอใจในชีวิตโดยไม่พึ่งพระเจ้า  ก็เปรียบเหมือนกับการเล่นเทนนิส หรือตีกอล์ฟ โดยไม่ใช่ไม้ตี

คิดทบทวน

"12 'จงถือวันสะบาโต ถือเป็นวันบริสุทธิ์ ดังที่พระเยโฮวาห์พระเจ้าของเจ้าทรงบัญชา ไว้แก่เจ้า
13 จงทำการงานทั้งสิ้นของเจ้าหกวัน
14 แต่วันที่เจ็ดนั้นเป็นสะบาโต(แปลว่า หยุด หยุดพัก (งาน)) แห่งพระเยโฮวาห์พระเจ้าของเจ้า ในวันนั้นอย่ากระทำงานสิ่ง ใดๆ คือเจ้าเอง หรือบุตราบุตรีของเจ้า หรือทาสทาสีของเจ้า หรือโคของเจ้า หรือลาของเจ้า หรือสัตว์ใช้ใดๆของเจ้า หรือแขกที่อยู่ในเมืองของเจ้า เพื่อทาสทาสีของเจ้าจะได้หยุดพักอย่างเจ้า
15 จงระลึกว่าเจ้าเคยเป็นทาสอยู่ในแผ่นดินอียิปต์ และพระเยโฮวาห์พระเจ้าของเจ้าได้พาเจ้าออกมาจากที่นั่น ด้วยพระหัตถ์อันทรงฤทธิ์และด้วยพระกรที่เหยียดออก เหตุฉะนี้พระเยโฮวาห์พระเจ้าของเจ้าได้ทรงบัญชาให้เจ้ารักษาวันสะบาโต' " (เฉลยธรรมบัญญัติ 5:12-15)

• คุณจัดการงานไว้เป็นลำดับที่เท่าไหร่ในชีวิต

เขียนโดย เคิร์ท เดอ ฮาน
แปลโดย ปาริชาติ แสงอัมพร
เรียบเรียงโดย ชนิดา จิตตรุทธะ
จากหนังสือ ฉันมาอยู่ในโลกนี้ทำไม ?


Back 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 Next