โยเอล
โยเอล 1
1 พระวจนะของพระเจ้าที่มาถึงโยเอล บุตรของเปธุเอลว่าดังนี้
2 ท่านผู้เฒ่าทั้งหลาย ขอจงฟังเรื่องนี้ ชาวแผ่นดินทั้งสิ้น ขอจงเงี่ยหูฟัง สิ่งเหล่านี้เคยเกิดมาในสมัยของท่าน หรือเกิดมาในสมัยบรรพบุรุษของท่านบ้างหรือ
3 จงบอกให้ลูกของท่านทราบ และให้ลูกบอกหลาน และให้หลานบอกเหลนอีกชั่วอายุหนึ่ง
4 สิ่งใดที่ตั๊กแตนวัยเดินกินเหลือ ตั๊กแตนวัยบินก็กินเสีย สิ่งใดที่ตั๊กแตนวัยบินกินเหลือ ตั๊กแตนวัยกระโดดก็กินเสีย สิ่งใดที่ตั๊กแตนวัยกระโดดกินเหลือ ตั๊กแตนวัยคลานก็กินเสีย
5 พวกขี้เมาเอ๋ย ลุกขึ้นร้องไห้เถิด นักดื่มเหล้าองุ่นทุกคนเอ๋ย จงคร่ำครวญเถิด เพราะว่าเหล้าองุ่น ถูกกีดกันไม่ให้มาถึงปากของเจ้าทั้งหลายแล้ว
6 เพราะว่าประชาชาติหนึ่งได้ขึ้นมาสู้กับแผ่นดิน ของข้าพเจ้า เขามีทั้งกำลังมากและมีจำนวนนับไม่ถ้วน ฟันของมันเหมือนฟันสิงห์ เขี้ยวของมันเหมือนเขี้ยวสิงห์ตัวเมีย
7 มันได้ทำลายเถาองุ่นของข้าพเจ้าเสีย และได้ปอกเปลือกต้นมะเดื่อของข้าพเจ้า มันลอกเปลือกออกและโยนทิ้งเสีย กิ่งก้านก็ดูขาวโพลน
8 จงโอดครวญอย่างหญิงพรหมจารีซึ่งคาดเอวด้วยผ้ากระสอบ ที่ไว้ทุกข์ให้เจ้าบ่าวของเธอที่ได้เมื่อวัยสาว
9 ธัญญบูชาและเครื่องดื่มบูชาได้ถูกตัดขาดเสีย จากพระนิเวศของพระเจ้า ปุโรหิตก็โศกเศร้า คือผู้ปรนนิบัติของพระเจ้า
10 นาก็ร้าง พื้นดินก็เศร้าโศก เพราะข้าวถูกทำลายเสีย เหล้าองุ่นใหม่ก็ไม่มี น้ำมันก็ขาดมือไป
11 ชาวนาทั้งหลายเอ๋ย จงงงงวยไปเถิด ผู้แต่งเถาองุ่นเอ๋ย จงคร่ำครวญ เนื่องด้วยข้าวสาลีและข้าวบารลี เพราะผลของนาก็ถูกทำลายไปหมด
12 เถาองุ่นก็เหี่ยว ต้นมะเดื่อก็แห้งไป ต้นทับทิม ต้นอินทผลัม และต้นท้อ ต้นไม้ในนาทั้งสิ้นก็เหี่ยวไป ความยินดีก็ประลาตไป จากบรรดาบุตรของมนุษย์
13 ท่านปุโรหิตทั้งหลายเอ๋ย จงคาดเอว ด้วยผ้ากระสอบและโอดครวญ ท่านผู้ปรนนิบัติที่แท่นบูชา จงคร่ำครวญ ท่านผู้ปรนนิบัติพระเจ้าของข้าพเจ้า จงเข้าไป สวมผ้ากระสอบนอนค้างคืนสักคืนหนึ่ง เพราะว่าธัญญบูชาและเครื่องดื่มบูชา ได้ขาดไปเสียจากพระนิเวศแห่งพระเจ้าของท่าน
14 จงเตรียมตัวทำพิธีอดอาหาร จงเรียกประชุมตามพิธี จงรวบรวมบรรดาผู้ใหญ่ และชาวแผ่นดินทั้งสิ้น ไปยังพระนิเวศของพระเยโฮวาห์พระเจ้าของท่าน และร้องทูลต่อพระเจ้า
15 อนิจจาหนอวันนั้น เพราะวันแห่งพระเจ้าใกล้เข้ามาแล้ว วันนั้นจะมา เป็นการทำลายจากองค์ผู้ทรงมหิทธิฤทธิ์
16 อาหารถูกกีดกันออกไป ต่อหน้าต่อตาของพวกเราแล้ว ความร่าเริงและความยินดี ก็ขาดไปจากพระนิเวศแห่งพระเจ้าของเราแล้ว มิใช่หรือ
17 เมล็ดพืชก็แห้งตายอยู่ในดิน ฉางก็ร้างเปล่า ยุ้งก็หักพังลง เพราะว่าข้าวก็ม้านแล้ว
18 สัตว์เดียรัจฉานร้องครวญครางแล้วหนอ ฝูงวัวก็สนเท่ห์ เพราะว่าไม่มีลานหญ้าให้มัน แม้ว่าฝูงแพะแกะก็อ่อนระอาไป
19 ข้าแต่พระเจ้า ข้าพระองค์ร้องทูลพระองค์ เพราะว่าไฟได้เผาผลาญ ทุ่งหญ้าแห่งถิ่นทุรกันดาร และเปลวไฟได้ไหม้ ต้นไม้ในทุ่งนาเสียหมดแล้ว
20 ถึงแม้ว่าสัตว์ป่าก็ร้องทูลพระองค์ด้วย เพราะว่าน้ำในห้วยแห้งไป และไฟก็เผาผลาญ ทุ่งหญ้าแห่งถิ่นทุรกันดาร
โยเอล 2
1 จงเป่าเขาสัตว์ที่ในศิโยน จงเปล่งเสียงปลุกบนภูเขาบริสุทธิ์ของข้าพเจ้า ให้ชาวแผ่นดินทั้งสิ้นตัวสั่น เพราะวันแห่งพระเจ้ากำลังมาแล้ว ใกล้เข้ามาแล้ว
2 เป็นวันแห่งความมืดและความมืดครึ้ม เป็นวันที่มีเมฆและความมืดทึบ ประชากรจำนวนมากและมีกำลังยิ่ง ปกคลุมอยู่บนภูเขาดำทะมื่นไปหมด ตั้งแต่สมัยโบราณก็ไม่เคยมีเหมือนอย่างนี้ และตั้งแต่นี้ไปก็จะไม่มีอีก ตลอดปีทั้งหลายชั่วชาติพันธุ์
3 ไฟเผาผลาญอยู่ข้างหน้ามันทั้งหลาย และเปลวไฟไหม้อยู่ข้างหลัง แผ่นดินนั้นเหมือนสวนเอเดน ก่อนหน้ามันทั้งหลาย พอให้หลังมันไปแล้วก็เป็นถิ่นทุรกันดารที่ร้างเปล่า ไม่มีอะไรรอดพ้นมันเลย
4 ร่างของมันทั้งหลายเหมือนร่างของพวกม้า มันวิ่งเหมือนกับม้าสงคราม
5 เหมือนอย่างเสียงรถรบ มันเผ่นอยู่บนยอดเขา เหมือนเสียงแตกของเปลวไฟ ที่ไหม้ตอข้าว เหมือนกองทัพอันเข้มแข็ง แปรกระบวนเข้าสงคราม
6 เมื่อชนชาติทั้งหลายเห็นมันก็กระสับกระส่าย ใบหน้าทุกคนก็ซีดเซียว
7 มันทั้งหลายวิ่งเหมือนทหาร และปีนกำแพงเหมือนนักรบ ต่างก็เดินไปตามทางของตัว มันไม่แตกแถวออกไป
8 มันทั้งหลายไม่รวนกันเลย ต่างก็เดินอยู่ในทางของตน มันตะลุยฝ่าอาวุธ ไม่มีอะไรยับยั้ง
9 มันกระโดดเข้าในเมือง มันวิ่งอยู่บนกำแพงเมือง มันปีนเข้าไปในบ้านเรือน มันเข้าไปทางหน้าต่างเหมือนกับโจร
10 แผ่นดินโลกหวั่นไหวต่อหน้ามัน ฟ้าสวรรค์สั่นสะเทือน ดวงอาทิตย์และดวงจันทร์ก็มืดไป ดวงดาวก็อับแสง
11 พระเจ้าทรงส่งพระสุรเสียง ต่อกองทัพของพระองค์ กองทัพของพระองค์ใหญ่โตยิ่งนัก ผู้ที่กระทำตามพระวจนะของพระองค์นั้นมีเดชานุภาพมาก เพราะว่าวันของพระเจ้าเป็นวันใหญ่โตและน่ากลัวยิ่งนัก ผู้ใดเล่าจะทนอยู่ได้
12 พระเจ้าตรัสว่า "ถึงกระนั้นก็ดี เจ้าทั้งหลายจงกลับมาหาเราเสียเดี๋ยวนี้ ด้วยความเต็มใจ ด้วยการอดอาหาร ด้วยการร้องไห้ และด้วยการโอดครวญ
13 จงฉีกใจของเจ้า มิใช่ฉีกเสื้อผ้าของเจ้า" จงหันกลับมาหาพระเยโฮวาห์พระเจ้าของท่านทั้งหลาย เพราะว่าพระองค์ทรงกอปรด้วยพระคุณและทรงพระกรุณา ทรงกริ้วช้าและบริบูรณ์ด้วยความรักมั่นคง และทรงกลับพระทัยไม่ลงโทษ
14 ใครจะรู้ได้ พระองค์อาจจะทรงกลับและเปลี่ยนพระทัย และทรงอำนวยพระพรไว้ คือให้มีธัญญบูชาและเครื่องดื่มบูชาสำหรับถวาย แด่พระเยโฮวาห์พระเจ้าของท่านแล้ว
15 จงเป่าเขาสัตว์ที่ในศิโยน จงเตรียมทำพิธีอดอาหาร จงเรียกประชุมตามพิธี
16 จงรวบรวมบรรดาประชาชน จงชำระชุมนุมชนให้บริสุทธิ์ จงประชุมบรรดาผู้ใหญ่ จงรวบรวมเด็กๆ แม้ว่าเด็กที่ยังกินนม จงให้เจ้าบ่าวออกจากเรือนหอ และเจ้าสาวออกจากห้องของตน
17 ให้ปุโรหิต คือผู้ปรนนิบัติพระเจ้า คร่ำครวญอยู่ระหว่างเฉลียงและแท่นบูชา ให้ทูลว่า "ข้าแต่พระเจ้า ขอทรงเวทนาประชากรของพระองค์ ขออย่าทรงกระทำให้มรดกของพระองค์ที่เขาประณามกัน และเป็นที่เยาะเย้ยในท่ามกลางประชาชาติ ควรหรือที่เขาจะกล่าวท่ามกลางชนชาติทั้งหลายว่า 'พระเจ้าของเขาอยู่ที่ไหน'"
18 แล้วพระเจ้าทรงหวงแหนแผ่นดินของพระองค์ และทรงสงสารประชากรของพระองค์
19 พระเจ้าทรงตอบประชากรของพระองค์ว่า "ดูเถิด เราจะส่ง ข้าว เหล้าองุ่น และน้ำมันให้แก่เจ้า เจ้าทั้งหลายจะได้อิ่มหนำสำราญ เราจะไม่กระทำให้เจ้า เป็นที่เขาประณามกันท่ามกลางประชาชาติต่อไปอีก
20 "เราจะถอนศัตรูทิศเหนือไปให้ห่างไกลจากเจ้า และขับไล่มันเข้าไปในแผ่นดินแห้งแล้งและร้างเปล่า กองหน้าของมันจะเข้าไปในทะเลด้านตะวันออก และกองหลังของมันเข้าไปในทะเลด้านตะวันตก กลิ่นเหม็นคลุ้งของมันจะขึ้นมา และกลิ่นเหม็นเน่าของมันก็ขึ้นมา เพราะมันทำการใหญ่โตมาก
21 "โอ แผ่นดินเอ๋ย อย่ากลัวเลย จงยินดีและเปรมปรีดิ์เถิด เพราะพระเจ้าทรงทำการใหญ่โตมาก
22 เจ้าที่เป็นสัตว์ป่าเอ๋ย อย่ากลัวเลย เพราะว่าทุ่งหญ้าในถิ่นทุรกันดารนั้นเขียวสด ต้นไม้เกิดผล ต้นมะเดื่อและเถาองุ่นออกผลอย่างบริบูรณ์
23 "โอ บุตรทั้งหลายของศิโยนเอ๋ยจงยินดีเถิด จงเปรมปรีดิ์ในพระเยโฮวาห์พระเจ้าของเจ้า เพราะว่าพระองค์ทรงช่วยกู้เจ้าด้วยฝนต้นฤดู พระองค์ทรงเทฝนลงมาให้เจ้า คือฝนต้นฤดูและฝนชุกปลายฤดูอย่างแต่ก่อน
24 "ลานนวดข้าวจะมีข้าวอยู่เต็ม จะมีเหล้าองุ่นและน้ำมันอยู่เต็มล้นบ่อเก็บ
25 เราจะให้บรรดาปีของเจ้าคืนสู่สภาพเดิม คือที่ตั๊กแตนวัยบินได้กินเสีย ที่ตั๊กแตนวัยกระโดด ตั๊กแตนวัยคลาน และตั๊กแตนวัยเดินได้กิน คือกองทัพใหญ่ของเรา ที่เราส่งมาท่ามกลางเจ้านั้น
26 "เจ้าทั้งหลายจงรับประทานอย่างบริบูรณ์และอิ่มหนำ และสรรเสริญพระนามพระเยโฮวาห์พระเจ้าของเจ้า ผู้ทรงกระทำแก่เจ้าอย่างมหัศจรรย์ ประชากรของเราจะไม่ต้องขายหน้าอีก
27 เจ้าจะรู้ว่าเราอยู่ท่ามกลางอิสราเอล และเรานี่แหละคือพระเยโฮวาห์เป็นพระเจ้าของเจ้า ไม่มีอื่นใดอีก ประชากรของเราจะไม่ต้องขายหน้าอีก
28 "ต่อมาภายหลังจะเป็นอย่างนี้ คือเราจะเทพระวิญญาณของเรามาเหนือมนุษย์ทั้งปวง บุตรชายบุตรหญิงของเจ้าทั้งหลายจะเผยพระวจนะ คนชราของเจ้าจะฝัน และคนหนุ่มของเจ้าจะเห็นนิมิต
29 ในกาลครั้งนั้น เราจะเทพระวิญญาณของเรา มาเหนือกระทั่งคนใช้ชายหญิง
30 "เราจะสำแดงลางอัศจรรย์ในท้องฟ้าและบนดิน เป็นเลือดและไฟและลำควัน
31 ดวงอาทิตย์จะกลายเป็นความมืด ดวงจันทร์เป็นเลือด ก่อนวันใหญ่ยิ่งและน่าสยดสยองของพระเจ้ามาถึง
32 และอยู่มาจะเป็นอย่างนี้ คือผู้ที่ร้องทูลออกพระนามของพระเยโฮวาห์จะ รอด เพราะจะมีคนรอดพ้นในภูเขาศิโยนและใน เยรูซาเล็มตามที่พระเจ้าตรัสไว้ และในพวกคนที่รอดนั้นจะมีบรรดาบุคคล ที่พระเจ้าทรงเรียกด้วย
โยเอล 3
1 "เพราะ ดูเถิด ในวันเหล่านั้นและในเวลานั้น เมื่อเราให้ยูดาห์และเยรูซาเล็มกลับสู่สภาพเดิม
2 เราจะรวบรวมบรรดาประชาชาติทั้งสิ้น และนำเขาลงมาที่หุบเขาเยโฮชาฟัท และเราจะเข้าสู่การพิพากษากับเขา ที่นั่นด้วยเรื่องประชากรของเรา คืออิสราเอลมรดกของเรา เพราะว่าเขาได้กระจายชนชาติของเรา ไปท่ามกลางประชาชาติ และได้แบ่งแผ่นดินของเรา
3 และได้จับฉลากเอาประชากรของเรา และให้เด็กผู้ชายเป็นข้าของหญิงโสเภณี และขายเด็กผู้หญิงไปซื้อเหล้าองุ่นและดื่ม
4 "โอ ไทระและไซดอน และประเทศฟีลิสเตีย ทุกแคว้นเอ๋ย เจ้าจะเอาอะไรกับเรา เจ้าจะแก้แค้นเราหรือ ถ้าเจ้าสนองเราอยู่ เราจะตอบสนองการกระทำของเจ้า เหนือศีรษะของเจ้าอย่างฉับพลันและอย่างรวดเร็ว
5 เพราะเจ้าได้เอาเงินของเราและทองคำของเราไป และเอาทรัพย์สมบัติมั่งคั่งของเราไปยังบรรดา วิหาร ของเจ้า
6 เจ้าได้ขายประชาชนยูดาห์และ เยรูซาเล็มให้แก่พวกกรีก ถอนเขาไปไกลจากแดนเมืองของเขา
7 ดูเถิด เราจะกระตุ้นเขาจากสถานที่ซึ่งเจ้าขายเขาไปนั้น เราจะตอบสนองการกระทำของเจ้าบนศีรษะของเจ้าเอง
8 เราจะขายบุตรชายและบุตรหญิงของ เจ้าไว้ในมือของคนยูดาห์ และเขาทั้งหลายจะขายต่อไปยังคนเสบา แก่ประชาชาติหนึ่งที่อยู่ห่างไกลออกไป เพราะว่าพระเจ้าลั่นพระวาจาแล้ว"
9 จงประกาศข้อความต่อไปนี้ ให้นานาประชาชาติทราบว่า จงเตรียมทำการรบ จงปลุกใจชายฉกรรจ์ทั้งหลาย ให้พลรบทั้งสิ้นเข้ามาใกล้ ให้เขาขึ้นมาเถิด
10 จงตีผาลไถนาของเจ้าให้เป็นดาบ และตีขอลิดของเจ้าให้เป็นทวน ให้คนอ่อนแอพูดว่า "ฉันเป็นนักรบ"
11 บรรดาประชาชาติทั้งสิ้นที่อยู่ล้อมรอบเอ๋ย จงรีบมาเถิด จงเรียกประชุมกันที่นั่น ข้าแต่พระเจ้า ขอทรงนำนักรบของพระองค์ลงมา
12 ให้บรรดาประชาชาติตื่นตัว และขึ้นมายังหุบเขาเยโฮชาฟัท เพราะที่นั่นเราจะนั่งพิพากษา บรรดาประชาชาติทั้งสิ้นที่อยู่ล้อมรอบ
13 จงเอาเคียวเกี่ยวเถิด เพราะถึงฤดูเกี่ยวแล้ว เข้าไปซิ ย่ำเลย เพราะบ่อย่ำองุ่นกำลังเต็ม บ่อเก็บน้ำองุ่นล้นแล้ว เพราะว่าความอธรรมของ เขาทั้งหลายมากมายนัก
14 มวลชน มวลชน ในหุบเขาแห่งการพิพากษา เพราะวันแห่งพระเจ้าใกล้เข้ามาแล้ว ในหุบเขาแห่งการพิพากษา
15 ดวงอาทิตย์และดวงจันทร์ก็มืดไป ดวงดาวก็อับแสง การช่วยกู้ยูดาห์
16 พระเจ้าทรงเปล่งพระสิงหนาทจากศิโยน ทรงเปล่งพระสุรเสียงขององค์จากเยรูซาเล็ม และฟ้าสวรรค์กับพิภพก็หวั่นไหว แต่พระเจ้าทรงเป็นที่ลี้ภัยแห่งประชากรของพระองค์ เป็นที่กำบังเข้มแข็งของอิสราเอล
17 "ดังนั้น เจ้าทั้งหลายจะได้รู้ว่า เราคือพระเยโฮวาห์พระเจ้าของเจ้า ผู้ประทับในศิโยน ภูเขาบริสุทธิ์ของเรา เยรูซาเล็มจะเป็นเมืองบริสุทธิ์ จะไม่มีคนต่างด้าวผ่านเมืองนั้นไปอีกเลย
18 "และอยู่มาในวันนั้น จะมีน้ำองุ่นหยดจากภูเขา และมีน้ำนมไหลมาจากเนินเขา และห้วยทั้งสิ้นของยูดาห์ จะมีน้ำไหล และน้ำพุจะมาจากพระนิเวศของพระเจ้า และรดหุบเขาชิทธีม
19 "อียิปต์จะกลายเป็นที่ร้าง และเอโดมจะกลายเป็นถิ่นทุรกันดารร้าง เหตุความทารุณที่กระทำแก่ชนชาติยูดาห์ เพราะว่าเขากระทำให้โลหิตที่ชอบธรรม ตกในแผ่นดินของเขา
20 แต่ยูดาห์จะมีคนอาศัยอยู่เป็นนิตย์ และเยรูซาเล็มจะมีผู้อาศัยอยู่ทุกชั่วชาติพันธุ์
21 เราจะแก้แค้นเรื่องที่เขาทั้งหลายตาย เราจะไม่ชำระสะสางผู้กระทำความผิด เพราะพระเจ้าทรงสถิตในศิโยน"