นาฮูม

นาฮูม 1
1 ครุวาทเกี่ยวข้องกับนคร นีนะเวห์ หนังสือเรื่องนิมิตของนาฮูมชาวเมืองเอลโขช
2 พระเจ้าทรงเป็นพระเจ้าผู้ทรงหวงแหนและทรงแก้แค้น พระเจ้าทรงแก้แค้นและทรงมีพระพิโรธ พระเจ้าทรงแก้แค้นศัตรูของพระองค์ และทรงเก็บความโกรธไว้ให้ปัจจามิตรของพระองค์
3 พระเจ้าทรงกริ้วช้า ทรงฤทธานุภาพใหญ่ยิ่ง พระเจ้าจะไม่ทรงงดโทษเลย พระมรรคาของพระองค์อยู่ในลมบ้าหมูและพายุ และเมฆเป็นผงคลีแห่งพระบาทของพระองค์
4 พระองค์ทรงห้ามทะเล ทรงกระทำให้มันแห้ง ทรงให้แม่น้ำทั้งหลายแห้งไป บาชานและคารเมลก็เหี่ยว และแขนงอ่อนๆของเลบานอนก็เหือดไป
5 ต่อเบื้องพระพักตร์พระองค์ภูเขาก็สั่นสะเทือน และเนินเขาก็ละลายไป แผ่นดินก็เริศร้างต่อเบื้องพระพักตร์พระองค์ เออ ทั้งโลกและสิ่งที่อาศัยอยู่ในโลกด้วย
6 ใครจะต้านทานพระพิโรธของพระองค์ได้ ใครจะทนต่อความร้อนแรงแห่งความกริ้วของพระองค์ได้ พระพิโรธของพระองค์พลุ่งออกมาอย่างกับไฟ โดยพระองค์ศิลาก็แตก
7 พระเจ้าประเสริฐ ทรงเป็นที่กำบังเข้มแข็งในวันยากลำบาก พระองค์ทรงรู้จักผู้ที่เข้ามาลี้ภัยอยู่ในพระองค์
8 แต่พระองค์จะทรงกระทำให้ศัตรูของพระองค์สิ้นสุดลง ด้วยน้ำท่วมที่ไหลท่วมท้น และจะทรงไล่ให้ปฏิปักษ์ของพระองค์เข้าไปในความมืด
9 เจ้าคิดอุบายอันใดต่อพระเจ้า พระองค์จะทรงกระทำปฏิปักษ์ให้สิ้นไป การบีบบังคับจะไม่โผล่ขึ้นเป็นคำรบสอง
10 แม้ว่าเขาทั้งหลายเหมือนหนามไก่ไห้ที่เกี่ยวกันยุ่ง และเมาตามขนาดที่เขาดื่ม เขาจะถูกเผาผลาญสิ้นเหมือนตอข้าวที่แห้งผาก
11 เคยมีผู้หนึ่งมาจากพวกเจ้า ที่คิดอุบายชั่วร้ายต่อพระเจ้า และแนะนำการอธรรม
12 พระเจ้าตรัสดังนี้ว่า "แม้พวกนั้นจะแข็งแรงและมีจำนวนมากมายด้วย เขาก็จะถูกตัดขาดและสิ้นไป แม้ว่าเราให้เจ้า ทุกข์ใจบ้าง แต่เราจะไม่ให้เจ้าทุกข์ใจอีกต่อไป
13 บัดนี้ เราจะหักแอกของเขาเสียจากเจ้า และจะระเบิดเครื่องจำจองของเจ้าให้สลายไป"
14 พระเจ้าตรัสบัญชาด้วยเรื่องเจ้า ว่า "เขาจะไม่หว่านชื่อของเจ้าให้แพร่หลายอีกต่อไป เราจะกำจัดรูปเคารพที่สลักและรูปเคารพที่หล่อ ออกเสียจากนิเวศแห่งพระของเจ้า เราจะขุดหลุมศพให้เจ้า เพราะเจ้าชั่วนัก"
15 ดูเถิด เท้าของผู้นำข่าวดีมาที่บนภูเขา ผู้โฆษณาสันติภาพ โอ ยูดาห์เอ๋ย จงรักษาประเพณีการเลี้ยงของเจ้าไว้ จงแก้บนของเจ้าเสีย เพราะว่าคนอธรรมจะไม่มาหาเจ้าอีก เขาถูกกำจัดเสียสิ้นแล้ว

นาฮูม 2
1 ผู้โจมตีได้ขึ้นมาต่อสู้กับเจ้าแล้ว จงเข้าประจำป้อม จงเฝ้าทางไว้ จงคาดเอวไว้ จงรวมกำลังไว้ให้หมด
2 (เพราะว่าพระเจ้าทรงกระทำให้ ความโอ่อ่าตระการของยาโคบกลับสู่สภาพเดิม อย่างกับความโอ่อ่าตระการของอิสราเอล เพราะว่าพวกปล้นได้ปล้นเอาไป และได้ทำลายกิ่งก้านของเขาให้พินาศ)
3 โล่ของทหารหาญนั้นสีแดง และทหารของเขาก็แต่งกายสีแดงเข้ม ในวันเตรียมพร้อม รถรบก็แวบวาบดังคบเพลิง และม้าศึกก็ผาดโผนไปมา
4 รถรบห้อไปตามถนน มันรีบไปรีบมาที่ลานเมือง ส่องแสงราวกับคบเพลิง และพุ่งไปอย่างสายฟ้าแลบ
5 นายทหารถูกเรียกตัว เขาก็สะดุดเมื่อเขาเดินไป เขารีบตรงไปที่กำแพงเมือง มีเพิงกันอาวุธตั้งขึ้น
6 ประตูที่แม่น้ำเปิดแล้ว ที่พระราชวังก็อลหม่าน
7 พระนางถูกเปลื้องเครื่องทรง เขาจับพระนางเอาไป บรรดาสาวใช้ก็โอดครวญ เสียงนางโศกเศร้าอย่างเสียงนกพิราบ ตีอกชกใจของตน
8 นีนะเวห์ก็เหมือนสระน้ำ ที่น้ำไหลออกมา เขาทั้งหลายร้องว่า "หยุด หยุด" แต่ก็ไม่มีใครหันกลับ
9 ปล้นเอาเงินซิ ปล้นเอาทองคำ มีทรัพย์สมบัติมากมายไม่รู้สิ้นสุด มีของมีค่าทุกอย่างเป็นทรัพย์มั่งคั่ง
10 เริศร้าง ความเริศร้าง และความพินาศ จิตใจก็ละลายไปและหัวเข่าก็สั่น บั้นเอวก็ปวดร้าวไปหมด ใบหน้าทุกคนซีดเซียว
11 ที่ของสิงห์อยู่ที่ไหน คือถ้ำของสิงห์หนุ่ม ที่ที่สิงห์เคยเดินเข้าไป ที่ที่ลูกของมันเคยอยู่ ไม่มีผู้ใดไปรบกวนได้
12 สิงห์นั้นได้ฉีกอาหารให้ลูกของมันพอกิน และได้คาบคอเหยื่อมาให้เหล่าเมียของมัน มันสะสมเหยื่อเต็มถ้ำ และสะสมเนื้อที่ฉีกแล้วเต็มรัง
13 พระเจ้าจอมโยธาตรัสว่า ดูเถิด เราต่อสู้เจ้า เราจะเผารถรบของเจ้าให้เป็นควัน และดาบจะสังหารสิงห์หนุ่มของเจ้า เราจะกำจัดเหยื่อของเจ้าเสียจากโลก และจะไม่มีใครได้ยินเสียงผู้สื่อสารของเจ้าอีก

นาฮูม 3
1 วิบัติแก่เมืองที่แปดเปื้อนไปด้วยโลหิต เต็มด้วยการมุสาและของริบ ทำการปล้นเขาอย่างไม่หยุดหย่อนเลยนะ
2 เสียงขวับของแส้ และเสียงกระหึ่มของล้อ ม้าควบ และรถรบห้อไป
3 พลม้าเข้าประจัญบาน ดาบแวบวาบและหอกแวววาว คนถูกฆ่าเป็นก่ายกอง ซากศพกองพะเนิน ร่างคนตายไม่รู้จักจบสิ้น เขาจะสะดุดร่างนั้น
4 ทั้งนี้เพราะการแพศยาอย่างมาก นับไม่ถ้วนของหญิงแพศยานั้น นางได้ขายประชาชาติเสียด้วยการแพศยาของนาง และขายบรรดาตระกูลมนุษย์ ด้วยวิทยาคมของนาง
5 พระเจ้าจอมโยธาตรัสว่า ดูเถิด เราต่อสู้เจ้า และจะยกกระโปรงของเจ้าคลุมหน้าเจ้า เราจะให้บรรดาประชาชาติมองดูความเปลือยเปล่าของเจ้า และให้ราชอาณาจักรทั้งหลายมองดูความอับอายของเจ้า
6 เราจะโยนของโสโครกใส่เจ้า และเหยียดหยามเจ้า และจะประจานเจ้า
7 ทุกคนที่แลเห็นเจ้าจะหดหนีไปจากเจ้าและกล่าวว่า นีนะเวห์เป็นเมืองร้างเสียแล้ว ใครเล่าจะสงสารเธอ จะไปหาใครที่ไหนมาเล้าโลมเธอได้เล่า
8 เจ้าวิเศษกว่าเมืองเธเบส ซึ่งตั้งอยู่ริมแม่น้ำไนล์หรือ ซึ่งมีน้ำรอบนคร มีทะเลเป็นที่กำบัง มีห้วงน้ำเป็นกำแพงเมือง
9 เอธิโอเปียเป็นกำลังของเมืองนี้ ทั้งอียิปต์ และก็ไม่จำกัดเสียด้วย พูตและลิเบียเป็นผู้ช่วยเมืองนั้น
10 ถึงกระนั้นเมืองนั้นก็ยังถูกกวาดไป เธอตกไปเป็นเชลย ลูกเด็กเล็กแดงของเธอก็ถูกเหวี่ยงลงแหลกเป็นชิ้นๆ ที่หัวถนนทุกสาย เขาจับฉลากแบ่งผู้มีเกียรติของเมืองนั้น และคนใหญ่คนโตทั้งสิ้นของเมืองนั้นก็ถูกล่ามโซ่
11 เจ้าจะมึนเมาไปด้วย เจ้าจะงงงวยไป เจ้าจะแสวงหา ที่ลี้ภัยจากศัตรู
12 ป้อมปราการทั้งสิ้นของเจ้าจะเป็นเหมือนต้นมะเดื่อ มีผลมะเดื่อสุกรุ่นแรก ถ้าถูกเขย่าเข้า ก็จะตกลงไปในปากของผู้กิน
13 ดูเถิด กองทัพของเจ้า ก็เหมือนผู้หญิงอยู่ท่ามกลางเจ้า ประตูเมืองแห่งแผ่นดินของเจ้า ก็เปิดกว้างให้แก่ศัตรูของเจ้า ไฟได้ไหม้ดาลประตูของเจ้าหมดแล้ว
14 จงขนน้ำขึ้นไว้เพราะจะถูกล้อม จงเสริมกำลังป้อมปราการของเจ้า จงลงไปในบ่อดินเปียก ย่ำปูนสอให้เข้ากันดี และไปเอาพิมพ์อิฐมา
15 ไฟก็จะคลอกเจ้าที่นั่น ดาบก็จะฟันเจ้า มันจะกินเจ้าเสียอย่างตั๊กแตนวัยกระโดด จงเพิ่มพวกเจ้าให้มากอย่างตั๊กแตนวัยกระโดด จงเพิ่มให้มากเหมือนตั๊กแตนวัยบิน
16 เจ้าเพิ่มพวกพ่อค้า ให้มากกว่าดวงดาวในท้องฟ้า ตั๊กแตนวัยกระโดดนั้นลอกคราบแล้วก็บินไปเสีย
17 เจ้านายของเจ้าก็เหมือนตั๊กแตนวัยบิน พวกสัสดีของเจ้าก็เหมือนฝูงตั๊กแตนว้าว่อน เกาะอยู่ที่รั้ว ในวันอากาศเย็น พอดวงอาทิตย์ขึ้น มันก็บินไปหมด ไม่มีใครทราบว่ามันไปที่ไหน
18 โอ กษัตริย์แห่งอัสซีเรียเอ๋ย ผู้เลี้ยงแกะของเจ้าหลับเสียแล้ว เจ้านายของเจ้าก็เคลิ้มหลับไป ชนชาติของเจ้ากระจัดกระจายอยู่บนภูเขา ไม่มีผู้ใดรวบรวมเอามาได้
19 ความเจ็บปวดของเจ้าไม่มีบรรเทา บาดแผลของเจ้าก็สาหัส ทุกคนผู้ได้ยินข่าวของเจ้า เขาก็ตบมือเยาะเจ้า มีใครเล่าที่ไม่ได้รับภัยอันร้ายเนืองนิตย์ของเจ้า